پیش بینی فرسودگی زناشویی بر اساس ویژگی های شخصیتی و صمیمیت جنسی در پرستاران زن متأهل در بیمارستان های منتخب خصوصی تهران

زمینه و هدف: فرسودگی زناشویی نشان از بی روح و خسته بودن زوجین از زندگی مشترک است. شناسایی عوامل مؤثر بر فرسودگی زناشویی به منظور غنی تر کردن زندگی زناشویی اهمیت فراوانی دارد. از این رو هدف از انجام پژوهش حاضر، پیش بینی فرسودگی زناشویی بر اساس ویژگی های شخصیتی و صمیمیت جنسی در پرستاران است. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع همبستگی است. نمونه پژوهش 159 پرستار متأهل زن شاغل در سه بیمارستان منتخب در شهر تهران در سال 1393 بود که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامۀ ویژگی های شخصیتی گردون (gpi)، پرسشنامۀ صمیمیت جنسی (sii) و پرسشنامۀ فرسودگی زناشویی (cbm) استفاده شد. داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری همزمان تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین فرسودگی زناشویی با صمیمیت جنسی و ویژگی های شخصیتی روان رنجوری، برون گرایی و وظیفه شناسی رابطۀ معناداری وجود دارد (05/0>p) و با ویژگی های توافق پذیری و گشودگی، رابطه معناداری وجود ندارد (05/0p) و با گشودگی، رابطۀ معناداری وجود ندارد (05/0<p). نتیجۀ رگرسیون بیانگر آن است که درمجموع ویژگی های شخصیتی و صمیمیت جنسی 6/41 درصد از تغییرات فرسودگی زناشویی را تبیین می نمایند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، می توان با آموزش و مشاوره در زمینۀ صمیمیت جنسی و ویژگی های شخصیتی در بین زوج ها مانعی در برابر فرسودگی زناشویی آنان ایجاد کرد.